ต้องมีใคร......เล่นตลกกับชีวิตแน่ๆ ใคร…ที่ไม่มีตัวตน...ข้างบนนั้น
ชีวิตกับความรักบางครั้งก็ลงตัวเสียจนดูเหมือนว่าจืดชืด...ไร้รสชาด
แต่ใครบ้างเล่าที่ไม่ปรารถนาเช่นนั้น
บางคนรัก...เพื่อที่จะรัก บางคนรัก...เพียงแค่ให้ได้รัก
บางคนรัก...เพราะรัก ก็เท่านั้น...ความรักไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย
บางครั้งชีวิตเป็นเหมือนเส้นตรงที่ไม่สลับซับซ้อนคดโค้ง
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า...ข้างหน้านั้น...จะไม่มีทางแยก
พระเจ้าสร้างโลกมาแบบนี้ นอกจากจะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์
…ยกยอพระองค์ขอบคุณพระองค์...แล้ว
มีใครบ้างเล่าที่หาญกล้างัดข้อกับพระองค์
ถ้าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ น้ำตาก็เป็นบันได...พาดปีน
ในวังวนชีวิตที่เวิ้งว้าง...ว่างเปล่ามนุษย์ดิ้นรน...ตะเกียกตะกาย ไขว่คว้า...เพื่ออะไร
หากความรักเป็นความผิดการดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอดอยู่นั้น
...สมควรได้รับการประนาม
ก้านไม้ขีดริษยาแสงเทียน...ทั้งที่ต่างเผาผลาญตัวเองให้มอดไหม้
ความเอื้ออาทรเป็นอีกบทพิสูจน์หนึ่งของความรัก
...ที่เหลือคือร้าวราน
หัวใจบรรจุโลกเอาไว้ได้ทั้งใบ...แต่ซ่อนรักในใจนั้นกลับยากยิ่ง
การรอคอยไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน
ก็ทำให้ทรมานใจได้ทุกครั้ง แม้จะสักแค่เพียงอึดใจเดียว
ความยุติธรรม...บรรณาการขนมปังชิ้นหนึ่งให้เศรษฐี
แล้วโยนขนมปังอีกชิ้นหนึ่งให้ยาจกหิวโซ
ความรักศักดิ์สิทธิ์...สวยงาม...ถ้าปราศจากกฎเกณฑ์
ดวงตาแม้ไม่บอดมืด...แต่บางครั้งกลับมองไม่เห็นอะไรเลย
เมื่อดวงใจมีรักจึงได้รู้ว่า...ชีวิตมีบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหาย
บางสิ่งบางอย่าที่รอให้เติมเต็ม
รักตัวเองเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของความรัก
แม้จะไม่สง่างามนัก...แต่ก็ชอบธรรม...
*** จากเรื่อง แสนยานุภาพแห่งการรอคอย : นันทวิสาร เขียน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2538
