เวรกรรมไม่เคยหมดอายุความ ไม่ว่าจะนานเพียงใด...ต้องชดใช้
พระเจ้าสร้างโลก...สร้างชีวิตและสรรพสิ่ง
เหมือนจะเอาไว้เป็นสนามประลอง...…ความเชื่อ
ในความว่างเปล่า ลึกล้ำสุดประมาณที่สิ้นสุด บางสิ่งบางอย่างอยู่ที่นั่น
...ที่รอยต่อของความคิดคำนึงกับจิตวิญญาณ ที่ซึ่งอารมณ์และความรู้สึก...
พึ่งพา...พักพิง...
สมองพยายามที่จะลืม ในสิ่งที่จิตวิญญาณจดจำ...หัวใจคร่ำครวญอยู่ตรงกลางนั้น...
พายุร้ายที่พัดโหมกระหน่ำ ไม่อาจทำลายล้างความว่างเปล่าได้เลย
ตราบใดที่ความว่างเปล่า...ยังคงว่างเปล่า
บางความรู้สึก...ไม่อาจที่จะลบล้างได้ด้วยกาลเวลา ไม่ว่าจะนานเท่าใด
แม้แต่พระเจ้าก็เคยพลาดมาแล้ว อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่ง...ตอนที่สร้างโลก..
ความจริงต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง...ระหว่างพระเจ้ากับ...ซาตาน
ความมืดไม่มีพลังอำนาจ......พอที่จะทำร้ายใครได้
เงาดำที่ลอบหลบอยู่ข้างในนั้นต่างหากล่อลวง...ครอบงำ
ถ้าชีวิตยึดติดกับจิตวิญญาณ แล้วความรักเล่า...
จะยึดติดกับซากหัวใจที่ยับเยินแหลกราญ...อย่างนั้น...นะหรือ
ครั้งหนึ่งพระเจ้า…อาจจะเคยใส่หน้ากากซาตาน
ครั้งนี้มันถึงได้แอบอ้างเป็นพระเจ้า...ปลดปล่อย
น้ำมักจะไหลลงสู่ที่ต่ำเสมอน้ำตาก็เหมือนกัน
หัวใจเป็นแค่ก้อนเนื้อเล็กๆ หรือมีเหล็กไหลผสมอยู่ จึงทานทนได้ถึงเพียงนี้
แค่ยอมที่จะตรอมตรม ยอมที่จะสูญเสีย ยอมที่จะมีชีวิตอยู่ แค่นั้นเอง...ให้
...ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านั้นอีกแล้ว...ถ้าเพื่อคนผู้เป็นที่รัก
ณ มุมหนึ่งของหัวใจในด้านมืด มีเงาดำแอบลอบอยู่ และเมื่ออารมณ์อยู่เหนือจิตสำนึก
ซาตานร้ายก็พร้อม...ตะบบเหยื่อ
ความรัก…มักจะตกเป็นเหยื่ออันโอชะของซาตาน พระเจ้าทรงรู้ดี...
เพราะพระองค์คือผู้วางเบ็ด
โลกคับแคบเกินไปไม่อาจเก็บความทุกข์เอาไว้ได้ทั้งหมด
แต่หัวใจกลับไม่เคยที่จะเพียงพอ อาณาจักรใจไร้ขอบเขต...หรือไฉน
บางครั้งชีวิตช่างกล้ำกลืนตรอมตรม เสียจนไม่มีที่ว่างเหลือไว้ให้จดจำ……ความสุขใจ
ความเป็นไปได้มิได้ตกหล่นอยู่ตามริมทาง หรือร่วงลงมาจากฟากฟ้าได้เอง
นอกจากจะต้องสร้างมัน ...
นอกจากพระเจ้าแล้ว ก็มีแต่เพียงความพยายามเท่านั้น
ที่สามารถสร้างปราฏิหารย์ได้...
มีพบ...พลัดพราก มีโหยหา...ลืมเลือน มีเรืองรุ่ง...สูญสลาย
รักเป็นเช่นนี้...หรือมิใช่
อีกครั้งที่ความรักถูกกล่าวโทษอีกครั้งที่ความรักต้องตกเป็นจำเลย
และอีกครั้งที่สันชาติญาณ...ลอยนวล
*** จากเรื่อง แสนยานุภาพแห่งการรอคอย : นันทวิสาร เขียน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2538
